Mantelzorg
“Ik wil het zo graag goed doen naar iedereen, maar hoe?”
Jos, 53 jaar
“Ik had me nooit gerealiseerd dat ik mantelzorger ben. Onze oudste dochter heeft een meervoudige beperking en woont thuis. En de zorg voor haar doen we er gewoon ‘bij’. Maar eerlijk is eerlijk, het valt niet mee om altijd alle ballen hoog te houden. Ik wil het graag goed doen. Op elk vlak, thuis, op het werk en bij vrienden. Eén van die vrienden wees me op het Steunpunt Mantelzorg in Eindhoven. Ik heb ze gebeld en vond het heel fijn om mijn verhaal te kunnen doen. Zo fijn dat iemand even luistert. Écht luistert. In het tweede gesprek kreeg ik de tip om mijn situatie ook eens met mijn werkgever te bespreken, zodat we samen naar een andere werkverdeling kunnen zoeken. En ook aan de andere kinderen in het gezin wordt gedacht. Zij gaan inmiddels twee keer per jaar naar een leuke activiteit. En ikzelf ga binnenkort naar een bijeenkomst met lotgenoten. Ik ben benieuwd wat dat voor me doet.”
Charlotte, 45 jaar – consulent mantelzorg
“Een op de vier werkenden is mantelzorger. Net zoals Jos hebben mensen vaak helemaal niet door dat ze mantelzorger zijn. Ze vinden het de normaalste zaak van de wereld om bepaalde zorg ‘erbij’ te doen. De komende jaren zal het aantal mantelzorgers alleen maar toenemen. Professionele zorg wordt steeds schaarser. Voor mantelzorgers is het dus erg belangrijk om balans te houden. Je wilt eigenlijk voorkomen dat de zorg te zwaar wordt. Wij zoeken samen naar balans tussen draagkracht en draaglast. Een luisterend oor, zonder oordeel, kan daarbij al helpen. We kunnen ook helpen de weg te vinden om tóch extra hulp in te schakelen. En we laten mantelzorgers elkaar ontmoeten om samen in gesprek te gaan. Dit helpt hen om even los te komen van de zorg.”
