Teammanager Forensische Geneeskunde trekt stevige schoenen aan

“De dienst van Michel start om 08.00 uur. De avond ervoor hebben we nog even geappt over waar te verzamelen, maar Michel zegt dat hij mij direct belt als hij weet waar hij heen moet. Om 08:30 uur heb ik de kinderen naar school gebracht, en kort daarna krijg ik een telefoontje dat we naar het cellencomplex in Den Bosch moeten. Daarna moeten we nog langs een aangekondigde euthanasie.

Gemeentelijk lijkschouwer

Nadat ik bij Michel instap, rijdt hij richting Eindhoven. “Ehm, Michel, waar gaan we heen?” 5 minuten voor vertrek heeft hij een telefoontje gekregen van een verpleeginstelling: er is deze ochtend een man overleden en daar moeten we meteen heen. De forensisch arts heeft namelijk een basistaak als gemeentelijk lijkschouwer bij een vermoeden van een niet-natuurlijk overlijden. Voor de wet is dit onder andere een overlijden na een ongeluk. Een man met een gebroken heup is de afgelopen maand verslechterd en nu overleden.

In het verpleegtehuis condoleren we als eerste de betrokken familie. Michel legt in het kort de procedure uit. Vervolgens stellen we vast dat deze man vredig is ingeslapen en kunnen we een melding doen bij de Officier van Justitie. We laten de familie weten dat ze nu contact op kunnen nemen met de begrafenisondernemer, dat wij een digitale melding bij de gemeente doen en wensen hen veel sterkte voor de komende periode.

In de auto terug vraag ik Michel het hemd van het lijf: vindt een lijkschouw altijd plaats in aanwezigheid van de naasten en een verpleegkundige? Houd je altijd een jas aan tijdens een lijkschouw en wanneer draag je beschermende kleding? Is het normaal dat je aan het lichaam van een overledene zit enz enz? De vraag of iedereen tijdens een lijkschouw zo vriendelijk is, wordt met een volmondig ‘ja’ beantwoord.

Arrestantenzorg

Ik heb al snel door dat ik Michel niet gauw gek krijg. Op naar onze oorspronkelijke bestemming: het cellencomplex in Den Bosch. Net voor de afslag Den Bosch komt er een telefoontje binnen over een casus waarbij een arts van de spoedeisende hulp niet zelf een natuurlijke dood wil en kan afgeven. Na kort overleg moeten we besluiten om een collega-arts uit de regio in te schakelen. De zaak is te complex en zal vele uren in beslag nemen, en we moeten over een uur bij een aangekondigde euthanasie zijn.
Bij het politiebureau zijn 3 arrestanten die zorg nodig hebben: beoordeling van een hoofdwond, een pijnlijke voet en ADHD-medicatie. Soms worden arrestanten onderzocht in een zogenoemde dokterskamer, maar mijn collega besluit in overleg om de arrestanten in de cel te bezoeken, omdat dit sneller gaat. Ondertussen krijgen we ook nog een briefje in onze handen gedrukt over medicatie voor een aantal arrestanten die gecontinueerd moet worden.

Euthanasie

We vertrekken precies om 12:00 uur uit het cellencomplex naar de euthanasie. Ondertussen belt de arts die de euthanasie heeft uitgevoerd dat we zeer welkom zijn. We zijn binnen 10 minuten bij de flat in Den Bosch en wachten op een lift die ons naar de twaalfde etage brengt. Tot mijn grote schrik krijg ik toch wat knikkende knieën. Niet omdat ik een overledene te zien krijg, maar vanwege hoogtevrees… “12 verdiepingen, heb je wel eens gezien hoe hoog dat is?!” Michel lacht. “Tja, je kan maar ergens angst voor hebben.”

We worden opgewacht door de arts die de euthanasie heeft uitgevoerd, deze begeleidt ons naar de slaapkamer van de overledene. De familie is verdrietig, je ziet het meteen aan de betraande ogen en de omlaag hangende hoofden. We condoleren hen eerst en vragen kort hoe het ziekteproces en de euthanasie zijn verlopen. We controleren de toegediende medicatie en vervolgens gaan we naar een aparte ruimte met de euthanaserend arts voor wat verdiepingsvragen. We nemen het dossier in ontvangst, om dit over te dragen aan de Regionale Toetsingscommissie Euthanasie. We bellen de Officier van Justitie en ook hier vertellen we de familie dat ze nu met de begrafenisondernemer contact mogen opnemen, dat wij een digitale melding doen bij de gemeente en wensen hen veel sterkte de komende periode.

Na afloop ben ik blij dat ik weer met beide benen op vaste grond sta. We stappen weer in de auto en nemen afscheid in Eindhoven. Het is pas 12:30 uur, maar zijn volgende afspraak in Oss staat alweer gepland. Helaas moet ik hier afhaken, omdat mijn kinderen om 14:00 uur op het schoolplein staan. Ik ben onder de indruk van de hectiek, de vele kilometers die afgelegd worden, de hoeveelheid aan verschillende vormen van dienstverlening die de forensisch arts verleent en over de samenwerking in het team.”

De volgende keer loopt Ellen een dag mee met Susanne van Gog, forensisch verpleegkundige en coördinator van het Centrum Seksueel Geweld.